In Dutch. The only true and most factual language.
Plant thinking, looking, imagining, writing...
Zorgvuldig begoot ze de geraniums die langs de muur van het huis waren neergezet in gebarsten bloempotten of bakken van rottend hout (288)
fleurden de bloesems van somber rood op en namen exact dezelfde kleurschakering aan als de zonsondergang boven het dak, (288)
Toen de deur zich achter hen sloot, vlamden de geraniums nog feller op, aks maalstromen van vuur, hun gebogen knoppen rechtten zich en ze openden hun vlammende blaadjes totdat het huis, voortgestuwd door de roodgloeiende stralen langzaam opsteeg in de lucht, zodat in de aarde de langgerekte funderingen, waar tentakels van de stroomkabels en de rioleringsbuizen als een kwal omheen kronkelden, bloot kwamen te liggen.(288)
zich had afgewend om haar geraniums water te geven. Een van de bloempotten was gebarsten en Herman kon op de plaats waar een grote aardewerken scherf ontbrak zien dat de bloem helemaal geen aarde had, maar dat de ruimte in de bloempot geheel en al in beslag werd genomen door bleke, draderige wortels, verknoopt als een kluwen adertjes, die zelfs op de plek waar de wand ontbrak de vorm van de pot hadden bewaard. De armzalige bloem voedde zich niet alleen met de gelatineachtige druppels uit de karaf, maar ook met een onbestemd soort verdriet. De volgende avond had Herman de ijzeren poort geopend en was de tuin in gelopen. (289)
bleef Herman soms nog een tijdje dralen in de met kruidvlier en distels overwoekerde tuin om te kijken naar de troosteloze kuil waar de fundering van het huis zich had bevonden. (291)
Sons een naakte slaapwandelaarster, met krulhaar waarmee ze stof en verstrooide seringen van het asfalt veegde. (292)
met geteerde buizen die er als boomwortels doorheen priemden (292)
sommige ervan ontoegankelijk gemaakt met oeroude, schimmelige tralies (292)
de wervels in pasteltinten als een bloemenslinger, de dijbeenderen bleek groen (293)
wat had ze geleerd?- samen met nog tien speciale kinderen, ieder hermetisch opgesloten in zijn eigen wereld. En dat haar moeder zich vreemde fantasien kon veroorloven, die Herman geboeid hadden vanaf de allereerste avond waarop hij, onverwacht , na uren naast Soile in de avondschemering te hebben doorgebracht, werd uitgenodigd voor een lepeltje confituur en voor het eerst was doorgedrongen tot in het paarse huis aan de Tunari. (295)
Plant thinking, looking, imagining, writing...
Zorgvuldig begoot ze de geraniums die langs de muur van het huis waren neergezet in gebarsten bloempotten of bakken van rottend hout (288)
fleurden de bloesems van somber rood op en namen exact dezelfde kleurschakering aan als de zonsondergang boven het dak, (288)
Toen de deur zich achter hen sloot, vlamden de geraniums nog feller op, aks maalstromen van vuur, hun gebogen knoppen rechtten zich en ze openden hun vlammende blaadjes totdat het huis, voortgestuwd door de roodgloeiende stralen langzaam opsteeg in de lucht, zodat in de aarde de langgerekte funderingen, waar tentakels van de stroomkabels en de rioleringsbuizen als een kwal omheen kronkelden, bloot kwamen te liggen.(288)
zich had afgewend om haar geraniums water te geven. Een van de bloempotten was gebarsten en Herman kon op de plaats waar een grote aardewerken scherf ontbrak zien dat de bloem helemaal geen aarde had, maar dat de ruimte in de bloempot geheel en al in beslag werd genomen door bleke, draderige wortels, verknoopt als een kluwen adertjes, die zelfs op de plek waar de wand ontbrak de vorm van de pot hadden bewaard. De armzalige bloem voedde zich niet alleen met de gelatineachtige druppels uit de karaf, maar ook met een onbestemd soort verdriet. De volgende avond had Herman de ijzeren poort geopend en was de tuin in gelopen. (289)
bleef Herman soms nog een tijdje dralen in de met kruidvlier en distels overwoekerde tuin om te kijken naar de troosteloze kuil waar de fundering van het huis zich had bevonden. (291)
Sons een naakte slaapwandelaarster, met krulhaar waarmee ze stof en verstrooide seringen van het asfalt veegde. (292)
met geteerde buizen die er als boomwortels doorheen priemden (292)
sommige ervan ontoegankelijk gemaakt met oeroude, schimmelige tralies (292)
de wervels in pasteltinten als een bloemenslinger, de dijbeenderen bleek groen (293)
wat had ze geleerd?- samen met nog tien speciale kinderen, ieder hermetisch opgesloten in zijn eigen wereld. En dat haar moeder zich vreemde fantasien kon veroorloven, die Herman geboeid hadden vanaf de allereerste avond waarop hij, onverwacht , na uren naast Soile in de avondschemering te hebben doorgebracht, werd uitgenodigd voor een lepeltje confituur en voor het eerst was doorgedrongen tot in het paarse huis aan de Tunari. (295)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten