All txts beneath derived from the novel De trofee by Mircea Cartarescu, translated by Jan Willem Bos, into the Dutch language, 2012. I inherited the novel from the late prof. Dr. J.E. Bosma, whathappnd scientist ( former historian)
Wanneer hij dat liedje hoorde, moest de jongen altijd denken aan de foto in zijn moeders handtas, zij als knappe, jonge juffrouw, in de tuin van een met sneeuw bedekt huis, samen met zijn ongelooflijk jonge vader, een jongeling met een trainingspak, hoge schoenen en gemillimeterd haar...(239)
De linden bedekten met hun zachte gebladerte de façades van de vier verdiepingen hoge flatgebouwen die de laan aan weerszijden afbakenden. Het park leek uitgestorven, de motorkappen van de langs de laan geparkeerde auto's schitterden uitzinnig in het zinderende zonlicht. (242)
waar tot laat in de herfst de bosjes met sierplanten en de heggen, die vol zaten met zwarte en rode giftige besjes, groen bleven. (242, 243)
Op dat moment kon hij niet weten dat uitgerekend het park van het Circus in de komende zomers het gelukzalige middelpunt van zijn leven zou worden, opgefleurd door de takken van de forsythia's en de bloeiende magnolia's. De eerste indruk was van een grenzeloze droefheid geweest. 's Nachts echter, nadat het licht in zijn kamer, de enige die uitzag op de weg, was uitgegaan, sprong het kind haastig uit bed en rende naar het grote venster, dat de hele wand in beslag nam, om de stad te bekijken, die opeenhoping van spookachtig verlichte huizen en villa's, de zwarte armen van de bomen, een wirwar van duizenden en nog eens duizenden gebouwen tot aan de horizon, soms verzonken in koude en mist, andere keren doorzichtig als glas, tijdens heldere nachten met kille sterren en een verblindende maan. De jongen stond urenlang achter het gordijn, zijn toet kwam nauwelijks boven de vensterbank uit, om, zonder er ooit genoeg van te krijgen, het mooiste landschap van de wereld te bekijken. (244)
geschreven met een hoofdletter P, ze had een rode vlag (terwijl die van het land rood, geel en blauw was, dat wil zeggen, het door de arbeiders geplengde bloed , de graanvelden en de wolkeloze hemel, en in het geel zat het staatswapen: de korenaar, (248)
ging, kon het van alles en nog wat zijn, zowel die bank als het Staatscircus als die kastanjeboom konden de Partij zijn: De Partij is in alles, begon een gedicht (248)
Ze is in de akker en in de korrel graan, (248)
omlijnde schaduwen op het asfalt: je kon daar ieder groot en gekarteld blaadje zien, net als bolsters met de zachte stekels waarin, tegen het najaar, de kastanjes tot wasdom zouden komen. (250)
Ook in de bioscoop was het vaste prik dat je eerst het journaal te zien kreeg, waar je altijd beelden van de akkers kreeg voorgeschoteld, met oogstmachines die tussen de gewassen oprukten, daarna een stel fabrieken... (267)
had iets gemaakt van gedroogde pruimen en rijst, vader hield haar voortdurend voor dat ze niet meer van dat zigeunervoer moest opdienen, prutjes met kweepeer, pruimen met rijst, brokkenbrij...Dat was het meest beschamende soort eten, (267)
Hij kende ieder herenhuis en de kruin van iedere plataan die langs de hemel streek. (282)
Soile zat op een bankje in de overwoekerde tuin voor haar huis, en de in haar witkanten jurk weerkaatste avondschemering kleurde haar in de teint van kersenbloesem. (284)
de weerkaatsing van het onkruid en het vervallen huis op te vangen, (284)
voor haar huis aan de Tunari, een huis in de kleur van lupus erythematodes. (284)
en het meisje zou goedmoedig en willoos opgroeien als een plantenstengel. (285)
Op de plaats van het hart strekte een tarantula, die niet verbonden was met de bloedsomloop van het meisje, als een moerasbloem in de handpalm van de chirurg, zijn verstarde poten uit. (285)
Hij had vervolgens bijna een jaar lang liggen vegeteren aan een log apparaat, (285)
bekeek Soile de exotische vissen met hun oranje sluiers in het aquarium met algen en platwormen, en ze had het gevoel dat het voor haar het toppunt van geluk zou zijn geweest als zij net zo'n welgevuld en soepel lijf had gehad en als zij de bevallige jurk van hun ragfijne staart had gedragen.(286)
Langs de met acacia's omzoomde patriarchale straat stonden onwaarschijnlijke bouwsels: (286, 287)
Wanneer hij dat liedje hoorde, moest de jongen altijd denken aan de foto in zijn moeders handtas, zij als knappe, jonge juffrouw, in de tuin van een met sneeuw bedekt huis, samen met zijn ongelooflijk jonge vader, een jongeling met een trainingspak, hoge schoenen en gemillimeterd haar...(239)
De linden bedekten met hun zachte gebladerte de façades van de vier verdiepingen hoge flatgebouwen die de laan aan weerszijden afbakenden. Het park leek uitgestorven, de motorkappen van de langs de laan geparkeerde auto's schitterden uitzinnig in het zinderende zonlicht. (242)
waar tot laat in de herfst de bosjes met sierplanten en de heggen, die vol zaten met zwarte en rode giftige besjes, groen bleven. (242, 243)
Op dat moment kon hij niet weten dat uitgerekend het park van het Circus in de komende zomers het gelukzalige middelpunt van zijn leven zou worden, opgefleurd door de takken van de forsythia's en de bloeiende magnolia's. De eerste indruk was van een grenzeloze droefheid geweest. 's Nachts echter, nadat het licht in zijn kamer, de enige die uitzag op de weg, was uitgegaan, sprong het kind haastig uit bed en rende naar het grote venster, dat de hele wand in beslag nam, om de stad te bekijken, die opeenhoping van spookachtig verlichte huizen en villa's, de zwarte armen van de bomen, een wirwar van duizenden en nog eens duizenden gebouwen tot aan de horizon, soms verzonken in koude en mist, andere keren doorzichtig als glas, tijdens heldere nachten met kille sterren en een verblindende maan. De jongen stond urenlang achter het gordijn, zijn toet kwam nauwelijks boven de vensterbank uit, om, zonder er ooit genoeg van te krijgen, het mooiste landschap van de wereld te bekijken. (244)
geschreven met een hoofdletter P, ze had een rode vlag (terwijl die van het land rood, geel en blauw was, dat wil zeggen, het door de arbeiders geplengde bloed , de graanvelden en de wolkeloze hemel, en in het geel zat het staatswapen: de korenaar, (248)
ging, kon het van alles en nog wat zijn, zowel die bank als het Staatscircus als die kastanjeboom konden de Partij zijn: De Partij is in alles, begon een gedicht (248)
Ze is in de akker en in de korrel graan, (248)
omlijnde schaduwen op het asfalt: je kon daar ieder groot en gekarteld blaadje zien, net als bolsters met de zachte stekels waarin, tegen het najaar, de kastanjes tot wasdom zouden komen. (250)
Ook in de bioscoop was het vaste prik dat je eerst het journaal te zien kreeg, waar je altijd beelden van de akkers kreeg voorgeschoteld, met oogstmachines die tussen de gewassen oprukten, daarna een stel fabrieken... (267)
had iets gemaakt van gedroogde pruimen en rijst, vader hield haar voortdurend voor dat ze niet meer van dat zigeunervoer moest opdienen, prutjes met kweepeer, pruimen met rijst, brokkenbrij...Dat was het meest beschamende soort eten, (267)
Hij kende ieder herenhuis en de kruin van iedere plataan die langs de hemel streek. (282)
Soile zat op een bankje in de overwoekerde tuin voor haar huis, en de in haar witkanten jurk weerkaatste avondschemering kleurde haar in de teint van kersenbloesem. (284)
de weerkaatsing van het onkruid en het vervallen huis op te vangen, (284)
voor haar huis aan de Tunari, een huis in de kleur van lupus erythematodes. (284)
en het meisje zou goedmoedig en willoos opgroeien als een plantenstengel. (285)
Op de plaats van het hart strekte een tarantula, die niet verbonden was met de bloedsomloop van het meisje, als een moerasbloem in de handpalm van de chirurg, zijn verstarde poten uit. (285)
Hij had vervolgens bijna een jaar lang liggen vegeteren aan een log apparaat, (285)
bekeek Soile de exotische vissen met hun oranje sluiers in het aquarium met algen en platwormen, en ze had het gevoel dat het voor haar het toppunt van geluk zou zijn geweest als zij net zo'n welgevuld en soepel lijf had gehad en als zij de bevallige jurk van hun ragfijne staart had gedragen.(286)
Langs de met acacia's omzoomde patriarchale straat stonden onwaarschijnlijke bouwsels: (286, 287)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten