According to Cartarescu and Bos, 2012. Txts derived from the novel De trofee/ The trophy
De kinderen waren ervoor gaan schuilen onder de grote kastanjeboom bij de fontein. Iedere druppel was zo groot als een druif (296)
Tussen de bladeren van de boom hadden zich al trosjes kleine, groene kastanjes gevormd, met nog zachtere stekels. Door de regen waren sommige takken omlaag gezakt en Luci en Sandi deden hun best om de bolsters met hun nagels open te peuteren. Erin zat iets wits, iets zachts, een nog onvolgroeide kastanje. Als Paul er ook bij was geweest, zou hij zeker hebben geprobeerd of hij te eten was. Paul at alles: pek, giftige rode besjes, de zwavelkoppen van lucifers... (297)
En Berta had aan de Roemeense soldaat verteld waar Hitler de rijkdommen verstopte die hij van alle volken had gestolen: in een heel diep meer in Roemenië. (299)
De zomer was opgeschoten, de bladeren aan de lindebomen waren breed en zacht geworden. De bloesem was allang geplukt. Enkele avonden achter elkaar waren alle buren uit de flatgebouwen langs de laan gekomen met stoelen en ladders en hadden de welriekende bomen volkomen schoon gestript. (300)
Er waren ook nog prikborden met gedichten over de partij en het vaderland, handgeschreven en verfraaid met tekeningen in kleurpatroon: vredesduiven met een takje in hun snavel, tractoren die de akker bewerkten, (301)
De Turken droegen tulbanden, pofbroeken en jatagans. Ze werden steevast in de pan gehakt, maar telkens opnieuw vielen ze de Roemeense landen binnen. (302)
Als je gewoon naar de wereld keek, met het blote oog, was het mooi, maar niet bijster interessant. (303)
en met om zich heen de bloeiende en geurige vegetatie van het park. Drie reusachtige, oeroude eiken, vol met holtes, namen de hele hemel voor het gebouw in beslag. (304)
De kinderen bevinden zich op een kluitje onder hem, hun gezichten omhooggericht, als de blaadjes van een bloem, de ramen van de eerste verdieping naderden en verwijderden zich... (313)
De kinderen waren ervoor gaan schuilen onder de grote kastanjeboom bij de fontein. Iedere druppel was zo groot als een druif (296)
Tussen de bladeren van de boom hadden zich al trosjes kleine, groene kastanjes gevormd, met nog zachtere stekels. Door de regen waren sommige takken omlaag gezakt en Luci en Sandi deden hun best om de bolsters met hun nagels open te peuteren. Erin zat iets wits, iets zachts, een nog onvolgroeide kastanje. Als Paul er ook bij was geweest, zou hij zeker hebben geprobeerd of hij te eten was. Paul at alles: pek, giftige rode besjes, de zwavelkoppen van lucifers... (297)
En Berta had aan de Roemeense soldaat verteld waar Hitler de rijkdommen verstopte die hij van alle volken had gestolen: in een heel diep meer in Roemenië. (299)
De zomer was opgeschoten, de bladeren aan de lindebomen waren breed en zacht geworden. De bloesem was allang geplukt. Enkele avonden achter elkaar waren alle buren uit de flatgebouwen langs de laan gekomen met stoelen en ladders en hadden de welriekende bomen volkomen schoon gestript. (300)
Er waren ook nog prikborden met gedichten over de partij en het vaderland, handgeschreven en verfraaid met tekeningen in kleurpatroon: vredesduiven met een takje in hun snavel, tractoren die de akker bewerkten, (301)
De Turken droegen tulbanden, pofbroeken en jatagans. Ze werden steevast in de pan gehakt, maar telkens opnieuw vielen ze de Roemeense landen binnen. (302)
Als je gewoon naar de wereld keek, met het blote oog, was het mooi, maar niet bijster interessant. (303)
en met om zich heen de bloeiende en geurige vegetatie van het park. Drie reusachtige, oeroude eiken, vol met holtes, namen de hele hemel voor het gebouw in beslag. (304)
De kinderen bevinden zich op een kluitje onder hem, hun gezichten omhooggericht, als de blaadjes van een bloem, de ramen van de eerste verdieping naderden en verwijderden zich... (313)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten