zondag 22 november 2015

Circus, winter, Boekarest, 2012

De clown die schoppen onder zijn achterste en meppen tegen zijn hoofd incasseerde was net zo ernstig en waardig wanneer hij zijn dharma in acht nam als de priester die courgettes, bloemen en boter offreerde aan de heilige beelden. (366)

alles wat ze ondersteunde- goden, mensen, wolken, boeken, bomen en uitwerpselen- samenklonterde in een verstikkend geheel dat de briljantendrek, de parel- en saffiermest, het lotusbraaksel en de lichtstralenpulp van deze wereld vormde.
Op een avond, toen hij onder een vijgenboom rustte en nog zijn vingers aflikte nadat hij de lunch had gebruikt. (366)

Shiva's oog, Ajna, met zijn drie bloemblaadjes, glansde dof tussen zijn wenkbrauwen, zoals trouwens langs de wervelkolom ook andere mystieke bloemen openbloeiden, zes in het lichaam en een buiten het lichaam, de wonderbaarlijke bol Sahasrara, die als een kleine zon boven zijn kruin groeide. (368)

na de openbaring onder de vijgenboom ook een vorm van meditatie. (370)

de onzindelijke liefde op bedden van injectiespuiten en bloemen. (371)

waar het circus met steun van de staat als een goedkope en ongevaarlijke vorm van vermaak bloeide en niet aan concurrentie of marktschommelingen was onderworpen. (371)

bekkenbeenderen zo gecompliceerd als een bloem van helder water, (372)

de nieren bloeiden op als twee mystieke lelies. (373)

Het licht nam eerst kwellend traag in sterkte toe, daarna steeds sneller en onstuimiger, totdat het een dijkbreuk werd, zoals wanneer je een graankorrel op het eerste veld van een schaakbord legt, twee op het volgende, vier op het derde, acht op het vierde, zestien op het vijfde, zodat je, wanneer je halverwege het bord bent, een handvol graan hebt en je tenslotte wordt bedolven onder alle graanoogsten ter wereld. (379)

Over bomen met doorschijnende takken, waar zware vruchten aan hingen, die nog appels, noch abrikozen, noch granaatappels, noch citroenen waren, maar die allemaal geuren uitwasemden die de lucht instegen. (389)

te midden van onbekende bloemen waarvan de nectar tussen de blaadjes door gutste, due gekleurd waren in andere kleuren dan due in de echte wereld. (389)

Ze kwamen uit in een dal vol paardebloemen als sparren, waarvan de koppen overal de lucht instaken. Wanneer de wind blies, werden er donzige parachutes, waarvan ieder aan de punt een paarlemoeren ei droeg, over de ganse wereld verstrooid. (389)

Hij liep omhoog over hellende straten, vermeed hier en daar een bosje coniferen, drong weer binnen in die onveranderlijk witte gebouwen, versierd met architraven , kroonlijsten, koepels, frontons, standbeelden... (390)

de besneeuwde pool van het bestaan, de hersenbol waaruit het hele lichaam door zes bloemige cascades langs de ruggengraat vloeide. (395)

En Hij overschaduwde hen, beschutte hen, heiligde hen door over hen Alken enorme, trillend angstige vlindervleugels uit te spreiden, met hypnotiserende oogjes en eeuwig verlopende kleuren, uitdijend in alle elf de dimensies, die hij vulde  met onwerkelijkheid en glorie. (396)

in vergelijking met de bol is wat de bol in vergelijking met de appel is. (397)

waar de kinderen met name tuk op waren, waren de 'leuzen', uiteraard niet die van een paar meter lang, maar de kleine ronde, met rondom bloemenslingers. (403)

hoog boven de zee van mensen met bloemen, vlaggen en portretten, die langzaam oprukten naar het uiteinde van de boulevard (403)

'Mefrou', mefrou', mag ik ook een bloem,' slijmde Lumpa met een huilerige smoel, alsof hij het aflegde van de honger en om een homp brood smeekte.

Maar vooral omdat alles veelkleurig was als een carnaval met duizenden bloemen en slingers. (413)

Naast de vlaggetjes had hij ook nog netjes een paar papieren bloemen mrt stoffen blaadjes op tafel gelegd. (414)

Glinsterende bloemen openden zich en overgoten de stad mrt groen en paars licht, als kleurige chocoladewikkels. Er klonken kanonschoten, waarna er ten slotte slechts witte wolkjes aan de lucht overbleven, die ook werden verwaaid door de kille wind van de late zomer. 'Moet je zien, moet je zien, ook aan deze kant!' riep zijn moeder opgetogen alsof ze self nog een klein meisje was (427)

Mircea's vader bleef echter alleen op het balkon staan, tussen de siertabak, en van hem was slechts de opgloeiende punt van zijn sigaret te zien. (428)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten